Het aftellen is begonnen!

De laatste twee weken hebben we veel tijd besteed aan het afronden van ons project. Er zijn nog twee extra toets momenten gehouden voor de verpleegkundigen die de week ervoor niet aanwezig konden zijn. Vorig weekend ben ik met Simone en Antoine naar Cederberg geweest. Dit is een groot gebied met allemaal bergen en natuur. We vertrokken zaterdag vroeg in de ochtend en kwamen na 3 uur rijden bij onze camping plek aan. Hiervoor moesten we eerst door 2 hekken en nog een stuk over een onverharde weg rijden. Hierna kwamen in een grote binnenplaats met verschillende opgezette tenten, wat huisjes, een groot kamphuis met keuken, toiletgebouwen en een gezellige binnenplaats met kampvuur. Omdat we wat laat waren met boeken (lees: de dag ervoor) moesten wij in een tent slapen. Ik vond dat eigenlijk niet zo erg, omdat ik niet veel ervaring heb met kamperen! Het uitzicht vanuit onze tent was prachtig, omdat we op een soort verhoging lagen. Het was alleen wel jammer dat we in een wolven gebied zaten en hier blijkbaar voor moesten uitkijken. We hadden van tevoren al gehoord dat er in de buurt een mooie wandeling was naar een waterval. Hier zijn we heen gereden, maar jammer genoeg waren er alleen apen bij het kantoor te vinden waar we ons moesten melden. Na wat rondjes gereden te hebben en gewacht (er hing een bordje met ‘back in 20 minutes’), toch maar gezocht en de beste vrouw ergens gevonden. Toen konden we beginnen aan de wandeling. Tegelijkertijd begon het wat te regenen, wat niet zo fijn was. Gelukkig hielt het al snel op en zijn we in anderhalf uur naar boven geklommen. De wandeling was super mooi om te maken en de waterval was al helemaal prachtig! Omdat we ook buiten het seizoen waren, was het ook super rustig. Eind middag waren we weer terug op de camping en na een lekkere warme douche, hebben we een tour gehad naar een rots met wandtekeningen. We moesten achter een beste man met een trommel de rots op klimmen. Dit viel nog wel tegen, maar we kregen wel een leuke uitleg over de wand tekeningen. Hij liet ons zelf boven op de rots van het uitzicht genieten, terwijl hij beneden op zijn jambe begon te spelen. Na deze klim gingen we naar het kamphuis, hier hadden we namelijk van tevoren al eten gereserveerd. Hier heb ik heerlijke boboti op, vervolgens hebben we nog een potje monopoli gespeeld. Jammer genoeg niet uit, omdat we allemaal iets te fanatiek waren. We zijn gezellig bij het kampvuur gaan zitten, waar al allemaal Amerikanen zich verzameld hadden. Er werden jambe ’s uitgedeeld en iedereen begon te trommelen. Dit ging over op gitaar spelen en zingen. De sterrenhemel was prachtig en uiteindelijk heb ik heerlijk geslapen in de tent. Antoine en Simone alleen wat minder, omdat die met hun matras half op de grond lagen..
De volgende dag zijn we eerst naar een ‘Eliphant’ rots gewandeld. Dit was echt in de vorm van een olifant en zijn er nog even op geklommen. Hierna zijn we naar warme baden gereden die werden verwarmd door een natuurlijke bron in de bergen. Op internet leek dit heel uitgebreid en op een sauna, echter waren het in het echt twee zwembaden. Ik heb toen bij de receptie voor wandelingen in de buurt gevraagd. Hier heb ik er nog een van gedaan die deels door de bossen ging en waar ik ook mooi uitzicht op de top van een berg had. Eind van de middag heb ik nog een duik genomen in het verwarmde bad. Dit was heel gek, omdat het echt heet was. Vervolgens zijn we naar huis gereden en hebben we een hapje gegeten in de straat. Ben bang dat we daar van Simone nooit meer mogen eten, want na het eten keek ze me opeens met hele grote ogen aan.. Er zaten namelijk twee kakkerlakken naast mijn schouder op de bank.

Op de maandag hebben we onze eerste eindpresentaties gegeven aan de verpleegkundigen en clinical facilitators. Dit gebeurde in een grote ruimte en hier moesten we onze resultaten van het project presenteren. De volgende dag stond ik met Simone en Antoine al om 7 uur ‘s ochtends in het ziekenhuis. We hadden namelijk een afspraak om met operaties mee te mogen kijken. We werden naar de afdeling gebracht en moesten een soort pyjama’s aan.. Hierna volgde een rondleiding en mochten we bij een open hart operatie kijken! Het ging om een bypass en we werden gewaarschuwd dat we niet onduidelijk mochten praten. De chirurg wilde namelijk alles horen en anders mocht je de zaal verlaten. We hebben dus met onze monden stijf op elkaar verwonderd naar de operatie gekeken. We mochten omstebeurd op een krukje staan bij het hoofd van de patiënt. Op deze manier keken we recht op het hart. Verder mochten we door de zaal lopen, als we maar niet in het steriele deel kwamen. Het was super indrukwekkend om te zien, vooral toen het hart daar open en bloot lag! In de middag ben ik zelf nog langer gebleven en heb ik een buikoperatie gezien. Het ging over een verwijdering van een tumor bij een vrouw met nogal veel buik vet! Het koste daarom nogal wat moeite met het open branden van de buik.. Hier werd vervolgens diep in gegraaid en twee chirurgen hielden vervolgens allebei een kant vast en trokken eraan om het gat groter te maken. Vervolgens werd er wat in gegraaid en verschillende organen uit gehaald. Jammer genoeg was er teveel vet om de tumor goed te zien, dus werden er met twee enorme spatels de buik open gehouden. Er waren verschillende studenten bij die allemaal even een kleine ingreep mochten doen. Dit zag er nogal vreemd uit, omdat er onderling grapjes werden gemaakt en de vrouw net een pop leek. Gelukkig ging wel alles goed en heeft ze het eind van de operatie gehaald (verder weet ik het niet).
Op woensdag hadden we weer een grote eindpresentatie, maar dan voor alle managers. Aansluitend vond de eerste ceremonie voor de geslaagde verpleegkundige plaats. Dit was super leuk, er was een mooie zaal gehuurd met lekkere koffie en donuts. We hebben voor de aanwezigen een bedank speech gehouden en ze een voor een opgenoemd (zover dat mogelijk was met alle moeilijke namen) en hun diploma gegeven! Ze waren super enthousiast en als afsluiter hebben we met elkaar nog even gedanst op ‘Staying alive’. Dit lied hebben we namelijk als richtlijn tijdens de examens aangehouden voor de snelheid van de compressies bij reanimatie. Savonds gezellig een drankje in de straat gedaan, dus de volgende dag flink uitgeslapen. In de middag hebben we nog verder aan het verslag gewerkt met as afsluiter van de dag: sushi. Op vrijdag hadden we onze afscheids high tea met alle clinical facilitators. Iedereen had wat lekkers meegenomen: taart, muffins, toastjes, broodjes en nog meer taart. Om 9 uur hadden we afgesproken en uiteindelijk begonnen we om 10 uur, omdat de helft het vergeten was. Gelukkig was uiteindelijk wel iedereen er en hebben we een gezellige ochtend gehad. Aansluitend was de tweede ceremonie en hebben we de tweede helft van de verpleegkundigen hun certificaat gegeven. Dit was weer een groot succes en we hebben met een goed gevoel afscheid genomen van het ziekenhuis! We hebben eind middag ons verslag bij school ingeleverd en zijn in de avond gezellig wat met elkaar gaan eten op de Hout Bay market.

Op zaterdag begon mijn dag wat minder goed als gehoopt, omdat ik moest hardlopen in de stromende regen. De hele week hebben we eigenlijk te maken gehad met de ‘typische Zuid-Afrikaanse winter’: lees ijskoud met veel wind en regen. Eind ochtend had ik besloten naar het Slave Lodge museum te gaan in de stad. Het was nogal een overwinning voor mezelf, omdat ik in mijn eentje de weg met de auto had gevonden! Jammer genoeg was dit de laatste dag met de huurauto, dus aan mijn navigatie kunsten heb ik niet veel meer. Het museum was wel super indrukwekkend en heftig om te zien wat de Nederlanders allemaal hebben aangericht in de tijd van de VOC. Vervolgens heb ik lekker gelunchte in het stadspark. Jammer genoeg kwam er bij de eerste hap van mijn broodje als een hele stoet eekhoorns aan die ook wel honger hadden. Deze lokte weer de duiven en toen ik een rat voorbij zag rennen heb ik maar lopend door het park gegeten. Hierna heb ik nog even een korte shopsessie in het winkelcentrum van Waterfront gehouden om de laatste souvenirs te kopen. In de avond hebben we met een etentje bij de Mexicaan in de straat afscheid van Simone en Antoine genomen. Zij gingen namelijk de volgende dag al naar hun vakantie huis om daarna hun familie hier te ontvangen. Na het etentje ben ik met Marleen haar vader van het vliegveld gaan halen en hebben we daarna thuis nog een sapje gedaan. Uiteindelijk zijn we geëindigd in de stad en hebben we er een leuke nacht van gemaakt. De volgende dag stond er een reservering om parachute te springen, maar jammer genoeg regende het alweer en ging het dus niet door. Gelukkig waren we toch niet tot veel in staat na een late avond en hebben we een late lunch gehouden op (alweer) de Hout Bay markt. En nu is alweer de laatste week aangebroken! Gelukkig is dit wel de vakantie week en hebben we nog veel leuke dingen op de planning staan. Tot nu toe moest dit wel wat aangepast worden door al die rot regen. Vind het daarom ook niet zo erg dat ik volgende week in het vliegtuig richting het zonnige Nederland zit(: