Eindelijk, het Namibië verslag!

Daar is die dan, en nog heel erg uitgebreid ook! En beter te laat dan nooit zeggen ze altijd(;

Dag 1 vrijdag – rijden naar Vioolsdrift
Donderdag avond zijn we de auto op gaan halen die ons naar en door Namibië moet brengen. We kregen een korte uitleg en alle papieren te zien die we nodig hadden, ook om de grens over te steken. De auto zag er super gaaf uit en door deze afleiding hadden we niet door dat de papieren niet aan ons werden meegegeven. In alle blijheid waren we van het vliegveld terug naar huis gereden om ons vervolgens klaar te maken op een vroege nacht slapen. Alleen kwam Yvon er gelukkig nog deze avond achter dat we de belangrijkste papieren dus miste.. Overal gezocht, maar nergens te vinden. Snel het bedrijf van de auto gebeld en ze konden deze avond nieuwe papieren maken. Terug gegaan naar het vliegveld, auto ingepakt en toen konden we eindelijk slapen. Vrijdag ochtend vroeg om 4 uur na een kopje thee was het dan eindelijk tijd om te vertrekken. We moesten in een keer door rijden naar de grens. De weg was saai, lang en donker. Gelukkig kon Marleen dit goed aan en was deze rit een meevaller. We hadden er 9 uur voor gerekend, maar we waren al rond half 12 ’s middags in Vioolsdrift. Dit is nog een plaatsje in Zuid Afrika, tegen de grens aan. De Orange River loopt hier doorheen en dit staat bekend om zijn prachtige natuur. We hadden hier een mooie lodge met uitzicht op de rivier en een zwembad. In de middag hebben we lekker uitgerust en gezwommen, om later nog een wandeling te maken op de rotsen. We hadden hier prachtig uitzicht, maar het was wel snik heet dus we zijn weer op tijd teruggegaan. Dit was ook de eerste dag dat we konden genieten van ons blikvoer. We hadden dit op aanraden van andere reizigers van tevoren ingeslagen, omdat e blijkbaar onderweg (bijna) geen supermarkten tegenkomt (hier hadden ze ook gelijk in). Deze dag was het dus tijd voor heerlijke kant en klare spaghetti met gehaktballen, pasta, wat maïs en tomaten. Het prutje was best te eten en bij de bar hebben we er nog wat Savanah’s bij gedronken. En we hadden zelfs een toetje: fruit (uit blik natuurlijk). In de avond hebben we nog bij de bar gehangen en bij ons huisje een kampvuur proberen te maken. Na drie pogingen hebben we het gestaakt en van de super heldere sterrenhemel genoten. In de avond sliepen we heerlijk in een krakend stapelbed.

Dag 2 – van Orange River naar Granau
Vandaag moesten we vroeg op om te gaan raften in de Orange River. Daar aangekomen bleek het dat we met kano’s gingen, de rivier was namelijk niet echt wild. We hadden een heel stuk over een onverhard pad gereden, bleek dat we nu weer terug reden met een jeep naar onze lodge waar we hadden geslapen.. De rivier was super mooi en had een lekkere temperatuur om een duik te nemen. Volgens onze hippie gids was het onmogelijk om, om te slaan met de kano maar gelukkig hadden we onze spullen toch goed opgeborden. Marleen en Yvon sloegen namelijk bij de eerste versnelling al om. Onze gids ging ze meteen achterna, maar Sanne en ik konden niet stoppen. We vaarde steeds verder van iedereen af, dus besloten we richting het riet te sturen. Dit was alleen niet zo’n succes, want we vaarde met de kano in het riet. Hier zaten we dus vast en we kwamen niet meer los.. Op een gegeven moment hadden we ons aan de kant afgezet, maar toen gingen we achterstevoren van de rivier af haha. Hierna kwamen er nog twee leuke versnellingen, maar deze heeft iedereen overleefd. Tussendoor hebben we ook nog gezwommen in de rivier. Na het kanoen zijn we pizza gaan eten bij een camping plaats. Dit was nog een hele opgave om te vinden. We zijn er eerst langs gereden op een gammele weg tot we weer bij de grens van Namibie kwamen. Toen weer terug gereden en het bleek naast de kano plek te liggen. Gelukkig was het een prachtige plek aan de rivier en was de pizza ook erg lekker. Tijdens het wachten op de pizza heb ik twee schattige honden bezig gehouden en een levensverhaal van een man over zijn radio’s uit de 2e wereldoorlog aangehoord.
Na het eten zijn we teruggereden naar de grens. Hier kregen we een stempel in ons paspoort en moesten we wat papierwerk invullen. Voor ons gevoel ging dit erg makkelijk en we reden naar de volgende post. Hier reden we verder, omdat we onze stempel al hadden. Echter hielt een politieman ons tegen voor controle en klopte onze stempel niet. Het bleek dat dit alleen de stempel was om Namibie uit te gaan en we officieel nog niet Namibie in waren. We moesten dus in twee lange rijen staan, weer papierwerk invullen en stempelen. Dit duurde bij elkaar dus wel langer, maar anders hadden we illegaal het land ingegaan. Eind middag kwamen we bij de lodge aan, deze lag in een iniemini stadje met een enorm hek eromheen. Het leek van buiten net een gevangenis, maar van binnen was het gelukkig wel mooi. De huisjes waren ook prima, alleen hadden Yvon en ik wel een muggen plaag in onze kamer. We hebben een paar muggen jachten gehouden en daarna de muggen (heb er 26 geteld) naar de badkamer gejaagd. Je moest dus snel zijn met plassen, anders was er niks meer van je over. In de avond hebben we in het restaurantje een schnitzel met groente gegeten met appeltaart als toetje.

Dag 3 – van Granau naar Helmingerhausen
Vandaag lekker vroeg de wekker gezet om te gaan wandelen bij Fish River canyon, dit is de twee na grootste canyon in de wereld. Had er alleen even niet aan gedacht dat ik gisteren mijn mobiel een uur handmatig had teruggezet, in Namibië is het namelijk een uur vroeger. Blijkbaar had mijn mobiel dit zelf ook nog eens gedaan, dus was het half 6 ipv half 7. Yvon en ik vroegen ons al af waar de rest bleef dus maakte we ze vrolijk wakker. Hun snapte er niks van, omdat het nog lang geen 7 uur was. Wij hadden ze eindelijk overtuigd dat het echt 7 uur was, want ik wist zeker dat mijn mobiel goed stond. Toen we het bij de eigenaren checkte, was het toch echt een uur vroeger, dus een leuk sacherijnig begin van de ochtend haha. Gelukkig konden we zo wel lekker ons havermout ontbijt eten met zonsopgang. We konden zo ook lekker op tijd naar de Fish River (waarvan wij dachten dat het ook een rivier was). Eenmaal aangekomen, was het toch geen rivier zoals we dachten en konden de bikini’s in de auto blijven liggen. We hebben wel wat prachtige wandelingen gemaakt met een super uitzicht. Een echte hike kon je hier alleen niet doen, want die duurde minimaal 5 dagen. Je kon dan via een trap naar beneden, zodat je echt in de canyon liep, maar dit was strikt verboden als je dit dus niet van plan was.
In de middag zijn we naar het country huis gegaan, dit is een bekende winkel/café/restaurant (en ook de enige in de buurt daar). Dit is een soort oude boerderij met allemaal oude auto’s in de tuin en restaurant en leuke souvenirs. Hier hebben we geluncht en hierna hebben we een lange rit gehad naar het volgende dorp. Onderweg konden we namelijk niet al te hard rijden door alle onverharde wegen en losliggende stenen. We zijn gelukkig nog wel een benzinestation tegen gekomen, want dit was ook wel hard nodig. Aan het einde van de middag bereikten we de boerderij waar we gingen overnachten. Bij aankomst werden we verrast ontvangen, omdat er niemand werd verwacht. Gelukkig ging er tijdens het doorbladeren van het reserveringsboek toch een lampje branden. We sliepen in een van de drie huisjes op het erf bij een typische Namibische boerse familie. De vrouw vertelde dat haar kinderen 400 km verderop op school zitten. Ze wonen namelijk in the middle of nowhere en daarom is deze school ook gelijk een internaat. Een keer in de drie weken worden de kinderen gedropt bij een halte 280 km van huis en kunnen de ouders ze hier ophalen. We hebben bij de familie lamsvlees gekocht van hun eigen lammetjes. In de avond hebben we zelf (ja echt zelf) de barbecue aangekregen en het vlees met zoete aardappelen gebraaid. De huisjes waren zo primitief dat we een vuur moesten stoken om warm water te krijgen, dit was erg fijn want hierdoor was de douche of kokend heet of ijskoud. Gelukkig hadden we een prachtige sterrenhemel en hebben we hier van genoten met een glaasje wijn.

Dag 4 – van Helmigerhausen naar Solitaire
In de ochtend weer lekker vroeg opgestaan en de zonsopgang bekeken. Vandaag ging onze reis verder naar de Sossusvlei. Dit was maar een klein stukje rijden en voor we het reservaat ingingen hebben we nog even getankt en wat boodschapjes gedaan bij het benzinestation. Het begin van het park was al erg mooi, het eerste wat je zag waren duinen en deze gingen over in een soort rode zandvlaktes. We zijn een stuk doorgereden naar Dune 45, dit is een bekende hoge duin. Hier zijn we naar boven geklommen, dit viel wel wat tegen en zwaarder dan we verwacht hadden. Gelukkig hebben we allemaal de top bereikt met ongeveer een kilo zand in onze schoenen. Op de top hebben we nodig de bekende springfoto’s gemaakt en van het uitzicht genoten. Naar beneden ben ik een stuk gaan rennen, dit was alleen niet zo slim en als aandenken nog een mooie schaafwond aan over gehouden. We zijn snel de auto weer ingedoken met de volle airco aan, want het was snikheet. Hier zijn we doorgereden naar de shuttle bus die je een stukje verder het park in bracht. Hier hebben we maar aan de chauffeur gevraagd of het, het waard was om dit te doen. Hij vertelde dat je wat dode bomen zag en verder nog meer duinen. Omdat je ook een stuk in de hitte moest lopen hebben we dit niet meer gedaan, Marleen voelde zich namelijk niet helemaal fit en we waren allemaal aardig versleten van de klim op de duin. We wisten dat we bij onze volgende bestemming in een mooi huisje zaten, dus zijn we hierheen gereden. Eenmaal aangekomen bleken we het enigste en grote vrijstaande huis te hebben die afgezonderd tussen de bergen stond. We waren verbaasd, maar vonden het allemaal geweldig. De receptie zelf was ook mooi en er waren nog twee leuke zwembaden waar je heerlijk kon relaxen. Verder stond er nog een buitenbar, waar je ook kampvuur kon maken en bij de campingplaatsen stonden nog wat dieren die deel waren van de boerderij. We hebben onze spullen in het huis gezet en zijn snel in onze bikini bij het zwembad gaan liggen om Savanah’s te drinken en de laatste zonnestralen mee te pikken. Ik ben een stuk het terrein over gelopen en nog wat koedoe’s en hondjes gespot. De omgeving zelf was ook prachtig zo deels in de woestijn en tussen de bergen. Hierna naar het huis gegaan om op te frissen en ons eigen avondmaal met de left overs gemaakt. Het werden vanavond wraps met tonijn, bonen, nog meer bonen, maïs en ananas. Dit was nog goed te eten ook en als toetje zijn we naar de bar gegaan en lekker drankje gedaan. Aan de bar zat een vrouw die nogal dronken was met aparte verhalen. Haar man was ook wat vreemd en had een spel met blokken. Als we dit uitspeelde kregen we een drankje, dus wij hard proberen maar gaven het na een tijdje op. Toen lekker bij het kampvuur gaan zitten en een leuk gesprek gehad met een reisleider die uit Namibië kwam en die nu ongeveer dezelfde reis maakte als ons. Vanavond maar op tijd naar bed gegaan en de wekker om half 7 gezet om de zonsopgang te bekijken.

Dag 5 van Solitaire naar Swakopmund
Beetje jammer, toch de wekker te laat gezet en de zonsopgang gemist. Toch met Yvon en Sanne een wandelingetje gemaakt met ons kopje thee en bij het zwembad even contact gehad met de buitenwereld via de wi-fi. Daarna gezellig met elkaar weer een havermout ontbijtje op. Net voor we weggingen kwam er geen water meer uit de kraan, dus lekker primitief onze tanden gepoetst en hierdoor konden we al onze afwas ook niet meer doen. Vandaag moesten we in totaal 6 uur rijden, dus zijn we op tijd vertrokken. In de middag kwamen we aan bij Swakopmund en hier wilden we gelijk naar de backpackers rijden om onze tassen te droppen. Dit bleek alleen lastiger dan gedacht, omdat de straat niet bleek te kloppen. Na een paar keer de weg gevraagd te hebben en steeds bij hetzelfde uit te komen, zijn we het bij het tankstation gaan vragen. Hier mochten we van een man zijn mobiel tegen een vergoeding lenen om de backpacker te bellen voor instructies. Hier hadden we een vage uitleg gekregen en een aanwijzing, waardoor we uiteindelijk toch goed aankwamen. Jammer genoeg hadden ze ons niet verwacht en was onze kamer niet meer beschikbaar. We kregen de keus om op een slaapzaal te vertoeven, maar hier waren we het niet mee eens. Na een tijdje ging de medewerker toch maar wat telefoontjes plegen en wonder boven wonder was er toch nog een kamer vrij voor ons vieren. Dit was een nette kamer met twee tweepersoonsbedden en een klein badkamertje. De keuken was in het gebouwtje ernaast met een gedeelde huiskamer. Omdat we dicht bij het strand zaten zijn we hierheen gelopen. Het was alleen wat koud, dus zijn we met de auto naar het centrum gegaan. Hier hebben we lekker koffie gedronken en heerlijke appeltaart gegeten. Hierna nog wat winkeltjes bezocht en souvenirs. Ondertussen keken we al voor een leuk restaurantje om te gaan eten en dit hadden we gevonden aan het eind van de pier. Nog even thuis ons opgefrist en hier daarna heerlijke vis gegeten.

Dag 6 van Swakopmund naar Windhoek
In de ochtend moesten we (wat een verassing) weer vroeg ons bed uit. We hadden een ontbijtje bij de backpacker wat bestond uit wit brood, aardbeien yoghurt en melk. Eindelijk eens wat afwisseling na al die havermout, maar ook gelijk totaal niet voedzaam. Gelukkig gingen we hierna quad rijden en sand boarden in de woestijn! Was erg wennen, maar ontzettend gaaf door de duinen. De dids liet ons zelfs nog slangen, kameleon en spinnen zien. Hij had eindelijk een spin gevonden die onder het zand een spinnenweb had gemaakt. Deze ging hij uitgraven om de spin te laten zien. Was erg bizar hoe het zand uit elkaar viel in dat web. Hij moest wel erg lang graven, dus volgens hem was het ook een erg grote spin. Alleen kwam er na een paar minuten een klein spinnetje uit kruipen. Wij water wat teleurgesteld en wouden terug naar de quad lopen. Alleen toen zagen Sanne en ik een grote witte spin uit onze gids zijn jas vallen. Wij heel hard gillen natuurlijk, waardoor de gids zich helemaal dood schrok en de spin dood sloeg haha. Hierna zijn we allemaal hard naar onze quad gerend en doorgereden. Ben jammer genoeg twee keer vast komen zitten in het zand met mijn wielen toen ik probeerde schuin op een duin te rijden. Een keer gleed ik zo erg weg dat ik een hele slag omdraaide, erg leuk. Aan het eind hebben we nog een soort parcours gereden met heuvels, super gaaf was dit. Tussendoor op de hoogste duinen zijn we gaan sand boarden. Hierbij kregen we een houten board die we in moesten smeren met wax. Daarna was het de bedoeling dat je met je buik op het board ging liggen en de voorkant wat naar boven tilde als je naar beneden gleed. Dit ging toch wat harder dan we dachten en was toch wel hoog. Wel erg leuk, alleen die rot klim naar boven niet. Weer een kilo zand in je schoenen en een klim waarbij je steeds een meter in het zand zakte. Na deze vermoeiende klimmen nog even wild geplast in de woestijn, ook een leuke ervaring. Hierna onze quad rit verder gemaakt. Op de weg naar Windhoek zijn we langs Walvis Bay geweest. Geen walvissen jammer genoeg, maar dit plaatsje staat bekend om zijn flamingo’s. Heel de haven stond er vol mee, dit was een heel mooi gezicht. Aan het water stonden ook prachtige huizen. Hier even gezeten en zelfs nog wat dolfijnen gezien. Het plaatsje zelf was niet erg veel aan, dus doorgereden naar Windhoek want moesten begin avond onze auto daar bij de luchthaven inleveren. Ritje naar Windhoek viel qua uur wat tegen en ook de ligging van onze backpackers. Dit bleek wel in Windhoek te liggen, alleen het vliegtuig lag op driekwartier rijden. Wij dachten dus om 6 uur nog tijd genoeg te hebben, maar het was door racen naar het vliegveld. Dit lag super afgelegen en daar toch maar besloten om de auto een dag langer te huren, omdat onze vlucht morgen ochtend ook weer vroeg vertrok en dit de handigste oplossing was. Hierna wouden we wat gaan eten, geprobeerd wat in een winkelcentrum te zoeken maar zonder succes. We werden hier ook nog door de bewaker gewaarschuwd om onze tas niet over onze schouders te hangen, maar goed in de gaten te houden. Windhoek zelf gaf mij ook niet zo’n fijn gevoel en omdat mijn buik begon te protesteren ben ik bij de backpackers afgezet en ging de rest opzoek naar een restaurant. Hier heb ik een lekkere lange douche genomen en in de gezamenlijke huiskamer de reisverhalen van een Engelse man aangehoord. Erg interessant om te horen en we hadden blijkbaar ook een leuke tuin waar je lekker in kon zitten. Op tijd naar bed gegaan en tassen ingepakt, want de volgende dag ging de wekker weer half 6..

Dag 7 van Windhoek naar Kaapstad
Onze vlucht vertrok vanochtend om half 9, dus op tijd uit de veren om de auto in te leveren en spullen in te checken. We kenden het vliegveld al van de dag ervoor, dus dit was wel fijn. Om half 8 hadden we alles ingecheckt en wouden we nog even een kopje koffie drinken. Je moest namelijk 20 minuten van tevoren bij de gate zijn. Rond kwart voor 8 liepen we hierheen om de bagage te laten controleren en de paspoorten. We moesten echter nog wat papierwerk invullen en tijdens dit schrijfwerk werd opeens onze vlucht omgeroepen.. De laatste passagiers moesten zich zo snel mogelijk melden (dat waren wij dus). We hebben snel het papierwerk afgeraffeld en haast door de gate gerend, waar al een stewardess onze kant op kwam. Deze vroeg gelijk naar ons en bracht ons naar ons vliegtuig. Dit bleek mini te zijn en iedereen zat er al in, op ons te wachten! We zaten om 8 uur in het vliegtuig en om 08:05 stegen we op. Bijna een half uur te vroeg! Hadden wij maar even geluk dat we er in zaten. En we kregen nog ook een lekker rijst ontbijtje. De afstand waar wij 6 dagen op hebben gereden, legde we nu even in een kleine 2 uur af. Eenmaal geland stond taxi Antoine ons op te wachten en reden we naar huis. Het weer was vreselijk, alleen maar regen en donkere lucht. Dit was wel even anders dan bijna 40 graden in de woestijn.. Het was dan ook wel gek om thuis te komen zonder familie om verhalen aan te vertellen (en ook nog eens je eigen was en boodschappen te moeten doen). Maar het was een onvergetelijke week!